Κριτική ταινίας: Νώε

Είναι μια ταινία χολιγουντιανου ύφους που απευθύνεται σε "αμερικανάκια" πολύ χαμηλού ΙQ. Ο σκηνοθέτης έχει λάβει τα ιστορικά γεγονότα του "Νώε" (που μάλλον έγιναν μετά την εποχή των παγετώνων) ως βασικό κορμό του σεναρίου του αλλά  τα έχει ζυμώσει με δικά του φανταστικά σενάρια δίνοντας την εντύπωση του μύθου.., ενός παραμυθιού. Μείγμα ιστορικών γεγονότων και φανταστικού μυθιστορήματος...

Ο Θεός εμφανίζεται ως άσπλαχνος αλλά οικολογικός Θεός που ενδιαφέρεται περισσότερο για την κτίση παρά για τον άνθρωπο τον οποίο τον χρησιμοποιεί για να επαναφέρει την Δημιουργία στην προτέρα κατάσταση της πτώσεως και στην συνέχεια να εξαφανίσει τον άνθρωπο. Δηλώνεται ως μετανοημένος που δημιούργησε τον άνθρωπο και θέλει μόνο να τον χρησιμοποιήσει (αφού είναι κατ΄εικονα του πλασμένος) και μετά να τον εξαφανίσει ως καταραμένο δημιούργημα και να τον τιμωρήσει με βάση την Θεία Δικαιοσύνη Του. Η υπακοή του Νωε παρουσιάζεται ως απλή τυφλή υποταγή του χωρίς κανένα στόχο αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. 

Ο Άγιος προφήτης Νώε εμφανίζεται ως υπάκουος μεν στον Θεό αλλά εν αντιθέση με τον Αβραάμ έχει όρια στα οποία τελικά ο Θεός εντάσσεται μέσα σε αυτά.  

Ο Θεός στέλνει "τέρατα φύλακες " (αγγέλους, δαίμονες ποιος ξέρει;;) για να βοηθήσουν και να προστατέψουν τον Νώε. 

Αγνοεί ο σκηνοθέτης πως στην κιβωτό είχαν μπει και οι γυναίκες των γιων του... όπως σαφώς αναφέρει το βιβλικό κείμενο... 

Η δε ιστορία μέθης του Νώε είναι εντελώς παραποιημένη ...

π. Χ