Ν Η Π Ι Ο Β Α Π Τ Ι Σ Μ Ο Σ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

   Αφορμή μας το προτεσταντικό βιβλίον του κ. Σ. Ιωάννου.

Πέρασαν κάποιοι αιώνες, από τότε που με­ρικοί επικίνδυνοι αιρετικοί, οι κάθε λογής Προτεστάντες (Ευαγγελικοί, Βαπτιστές, αργότερον οι Πεντηκοστιανοί, κ.λπ.) έβαλαν για στόχον τους την Ορθόδοξην Εκκλησίαν και τη λυμαίνονται προσπαθώντας ν' αγρεύσουν, με διάφορες μορφές και μεθόδους προσηλυτισμού, οπαδούς ανάμεσα απ' τα τέκνα της.

Έτσι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, το κα­κόν έχει παραγίνει. Η Ελλάδα μοιάζει με ξέ­φραγο αμπέλι. Γίνεται αυτό που λέει η λαϊκή σοφία: «Μπάτε σκύλοι αλέστε κι' αλεστικά μη δώστε».

Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο, σε ορισμένα τετράγωνα της πρωτεύουσας, κάθε δέκα μέτρα να φυτρώνει και μια αιρετική συναγωγή με ταμπέλες και τίτλους παραπλανητικούς, παρ­μένους συχνά απ' την αρχέγονη χριστιανικήν Εκκλησίαν.

Σε πλατείες, πεζοδρόμια, σταθμούς της αστικής συγκοινωνίας καθώς και στο υπό­γειο μετρό ομάδες έξαλλων τέτοιων προφητών ή πλανόδιων τραγουδιστών, φανατικών ιεραπο­στόλων του Προτεσταντισμού, με κιθάρες και «ντουντούκες» τραγουδούν και διασαλπίζουν την ευτυχίαν, που απέκτησαν με το να γνωρί­σουν το Χριστόν και διατρανώνουν, ότι «ανα­γεννήθηκαν» μέσα στην αίρεσή τους, ενώ προη­γουμένως, σαν Ορθόδοξοι, ζούσαν στο σκοτάδι, υπηρετούσαν την αμαρτίαν παντός είδους, δού­λευαν σε ανομολόγητα πάθη και ήσαν παγιδευ­μένοι στα ναρκωτικά. Τώρα πια, όμως, γνώρι­σαν το Χριστόν και αναγεννήθηκαν! Πιστεύουν, δηλαδή, οι δυστυχείς, ότι ξέφυγαν πράγματι απ' τον εφιάλτην των ναρκωτικών και την γύρω απ' αυτά τρομοκρατίαν, και ότι είναι τώρα «καθα­ροί», αφού αποξενώθηκαν απ' τις ναρκωτικές ουσίες. Ούτε καν υποψιάζονται, ότι οι δάσκαλοι και ποιμένες του Προτεσταντισμού τους χορη­γούν ισχυρότατες τη φοράν αυτή δόσεις κάποιων άλλων πολύ πιο δραστικών και επικίνδυνων ναρκωτικών «πνευματικής υφής», όμως γι' αυτό και πλέον ολέθριων. Είναι αυτά για τα οποία μι­λάει ο Karl Marx. Είναι σ' όλους γνωστή η δια­τύπωση του τελευταίου για τη θρησκεία, ότι αυτή είναι «το όπιον του λαού».

Είναι, επίσης, γνωστό ότι ο Marx ως Χριστιανισμόν είχε γνωρί­σει τον Προτεσταντισμόν. Αυτόν είχεν υπ' όψει και γι' αυτό δεν είχεν άδικο στην κρίση του αυτήν. Το διαπιστώνεις και μόνος σου αρκεί να κατέβεις στην Αθήνα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ψυχίατρος. Φθάνει να διαθέτεις «κοινό νουν» και «δημόσιον αίσθημα». Βλέπεις που κατα­ντούν τα θύματα του Προτεσταντισμού. Τους οικτείρεις ακούοντας την φωνήν που εκπέμπουν, προσπαθώντας να ψαρέψουν νέα θύματα.

Μερι­κοί απ' αυτούς συμβαίνει να είναι και κατά κό­σμο «μορφωμένοι», με πτυχία ακόμη και Ανω­τάτων Σχολών και διαβρώνουν μεθοδικά και συ­στηματικά την Ορθόδοξην Κοινωνία μας. Σαν «μορφωμένοι» και «διανοούμενοι» συχνότατα εμφανίζονται να θέλουν και να επιδιώκουν δήθεν την αντιπάλην των ιδεών και τη διακίνησή τους, αλλ' όταν τύχουν δυναμικής απάντησης στο επίπεδον των ιδεών, τηρούν σιγήν ιχθύος, αυτοί οι κοπτόμενοι για την ελευθερίαν, την δημοκρατι­κότητα, το διάλογον και για το δικαίωμα που έχουν να υποστηρίζουν τις πλάνες τους. Λες και τους αρνηθήκαμε ποτέ το δικαίωμα τους να πλανώνται!

..η συνέχεια εδώ