Τα Λαζαράκια

Στον Καρτεράδο διατηρείται ένα παραδοσιακό έθιμο την ημέρα του Σαββάτου του Λαζάρου. Τα παιδιά, αλλά και μεγαλύτεροι από τους κατοίκους του χωριού,  ετοιμάζουν από την προηγούμενη ημέρα την Παρασκευή  ένα σταυρό τον οποίο τον διακοσμούν με αλισμαρί (δηλαδή δεντρολίβανο) και με λουλούδια.

Την άλλη μέρα  Σαββάτο του Λαζάρου έρχονται στο νεκροταφείο του χωριού στον Άγιο Δημήτριο όπου υπάρχει παρεκκλήσιο του Αγίου Λαζάρου.  Φέρνουν μαζί τους και  τους στολισμένους αυτούς σταυρούς τους οποίους τους ονομάζουν «Λαζαράκια» . Μετά το τέλος της Θειας Λειτουργίας γίνεται η περιφορά της εικόνας της αναστάσεως του Λαζάρου και στο τέλος της περιφοράς ο ιερέας ευλογεί «τα της νίκης σύμβολα» δηλαδή τα Λαζαράκια. 

 

Παρέες - παρέες στην συνέχεια τα παιδιά ξεχύνονται σε ολόκληρο το χωριό μαζί με τα Λαζαρακια τους και χτυπάμε της καμπάνες όλων των εκκλησιών χαρμόσυνα. Το ένα παιδί αναλαμβάνει να κτυπάει την καμπάνα ενώ οι άλλοι από την παρέα σχηματίζουν ένα κυκλικό χορό και χορεύουν τραγουδώντας και φωνάζοντας τα έξης:

« Σηκου Λάζαρε που ήρθε  η φωνή σου

και σε γύρευε η μάνα και η αδελφή σου

Βάϊα Βάϊα των Βαΐων τρώμε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή τρώμε το ψητό αρνί

Κύριε ελέησον Κύριε ελέησον –

Σηκου Λάζαρε που ηρθανε τα Βάϊα

ήρθε η Κυριακή να φάμε ψάρια

Βάϊα Βάϊα των Βαΐων τρώμε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή τρώμε το ψητό αρνί

Κύριε ελέησον Κύριε ελέησον»

 

Μέχρι τον εσπερινό των Βαΐων δηλαδή το απόγευμα της ημέρας αυτής δεν σταματάνε οι καμπάνες των εκκλησιών του Καρτεραδου να κτυπάνε από τις παρέες των παιδιών με τα Λαζαρακια  φέρνοντας ένα έντονο χαρμόσυνο κλίμα διαδίδοντας το μήνυμα της αναστάσεως του φίλου του Χριστού Λαζάρου σε ολο το χωριό.

 

Λίγο πριν τον εσπερινό ο μεγαλύτερος « Λάζαρος»  στερεώνεται στον ναό που θα τελεστούν οι ακολουθίες της μεγάλης εβδομάδος μέχρι την Κυριακή του Θωμά.