Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ: «Ὀψώμεθα τὸν Θεόν, καθὼς ἐστιν»

		Ἡ ζωὴ τοῦ πατρὸς Σωφρονίου. Γεννήθηκε στὴ Μόσχα τὸ 1896. Σπούδασε στὴν Κρατικὴ Σχολὴ Καλῶν Τεχνῶν τῆς Μόσχας καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ζωγραφική. Στὸ Παρίσι τὸν συναντᾶμε τὸ 1922, φτασμένο ζωγρᾶφο, νὰ ἐκθέτει τὰ ἔργα του. Κατὰ τὴν ἐκεῖ παραμονὴ του σπουδάζει στὸ Θεολογικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου τοῦ Παρισιοῦ. Ζεῖ ἔντονα τὰ γεγονότα τοῦ πολέμου καὶ ὁδηγεῖται μὲ τὴ φιλοσοφική του σκέψη καὶ τὴν πνευματικὴ του διάθεση στὴν ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη του γιὰ Ἐκεῖνον κατανικᾶ τὸ πάθος του γιὰ τὴν ζωγραφικὴ καὶ τὸ 1925 ἀποβιβάζεται στὸ Ἅγιον Ὅρος, ὅπου παραδίδεται στὴ νοερὰ προσευχὴ καὶ στὴν καθοδήγηση τοῦ γέροντα Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε πρῶτος καὶ ἄριστος βιογρᾶφος. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ γέροντά του τὸ 1938 ἀσκεῖται κοντὰ στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου, στὴν ἔρημο τῶν φρικτῶν Καρουλίων καὶ ἀλλοῦ. Ταυτόχρονως παραμένει πνευματικὸς πολλῶν μοναστηριῶν: Ἁγίου Παύλου, Ὁσίου Γρηγορίου, Ὁσίου Σίμωνος Πέτρας, Ὁσίου Ξενοφῶντος, καθὼς καὶ ἀρκετῶν κελλίων καὶ σκητῶν. Τὸ 1947, γιὰ λόγους ὑγείας, φεύγει καὶ πάλι γιὰ τὴ Γαλλία καὶ τὸν ἑπόμενο χρόνο (1948) ἐκδίδει τὰ γραπτά τοῦ γέροντά του Σιλουανοῦ, ποὺ μαζὶ μὲ μιὰ εἰσαγωγὴ στὴ διδασκαλία του θὰ ἀποτελέσουν κλασσικὸ ἔργο τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς στὴν ὀρθόδοξη παράδοση.